Ieder kind, ieder mens, maakt pijnlijke en soms schokkende ervaringen mee. We zijn prima toegerust om deze te verwerken, mits we daar de ruimte voor krijgen en erin gesteund worden vanuit een liefdevolle omgeving. Deze inbedding in aandacht en liefde helpt ons groeien, vertrouwen en omgaan met dat wat pijn doet.
Waar het toelaten en verwerken van de pijn in het verleden niet voldoende gelukt is, heeft het zich vastgezet in diepgewortelde overtuigingen en in het lichaam. Langzaam hebben zich fysieke contracties gevormd. Zo ontstonden plekken in je lichaam die vastzitten, met als doel het niet hoeven voelen van de oorspronkelijke pijn.
Het lichaam kun je dan ook zien als een bondgenoot die voortdurend informatie doorspeelt. Vaak zijn de signalen luid en duidelijk, vooral als ze passen bij wat we op dat moment bewust ervaren.
Soms vertelt ons lichaam ons iets anders dan ons hoofd. Het geeft dan uiting aan wat er onbewust in ons leeft en wat aandacht nodig heeft. We ervaren dan bijvoorbeeld een gespannen gevoel, aanhoudende nekklachten of terugkerende hoofdpijn.  Ook een gebrek aan energie, moeite met slapen en een overactief (piekerend) hoofd zijn duidelijke signalen die aandacht vragen.

In mijn werk zie ik dat de meeste mensen zicht hebben op een groot deel van de patronen waarin ze vast zitten. Ze zijn zich bewust van hun patronen, maar krijgen er geen grip op. Je zou kunnen zeggen dat ze de 'kwartjes' wel in hun hoofd hebben, maar dat die kwartjes nog niet vallen.
In het werken met het lichaam kunnen deze kwartjes vaak wel vallen; vanuit het hoofd het lichaam in.
Tijdens de sessies kun je vanuit jouw lichaam ervaren hoe jij je in jouw patroon blijft bewegen én wat de pijn is die jou hierin aandrijft. Dit maakt het zo helder en tastbaar dat je er niet langer omheen kunt. Het helpt je om je te kunnen openen voor jouw onderliggende pijn, vanuit mededogen en eigenaarschap. Mededogen voor de pijn die je ooit hebt opgeslagen omdat ze te pijnlijk was om toe te laten, eigenaarschap van de patronen die jij nog steeds in stand houdt in de hoop verdere pijn te vermijden. Er kan dan een nieuwe ervaring ontstaan: jij kunt jouw eigen pijn dragen en integreren. Van daaruit ontstaat er ruimte om nieuwe ervaringen voor jezelf te gaan creëren.